Mam pewien problem, bo słuchając angielskiego audiobooka zasnęłam :D i obudziłam się równiutko z rozpoczęciem rozdziału Tyriona. Mój mózg skipuje starkowe rozdziały, Aryę w Udw spotkał podobny los ;)

Bran I to czwarty rozdział Tzs. Na szczęście branowych rozdziałów jest tylko trzy :)

Taniec ze smokami: Bran I

Jak sobie sprawdzam mapę anglojęzyczną i rosyjską, to pokazują one różnice w położeniu jaskini Bloodravena:

Różnica jest niewielka, ale może to ma jakieś znaczenie, czy jaskinia leży po prawej czy po lewej od jeziora?

Bran w myślach bawi się w Osła ze Shreka 2, nie może doczekać się spotkania trójokiej wrony, pyta "Are we there yet?" 

Okazuje się, że daleka północ pełna jest prastarych dębowych gajów, więc być może niegdyś hasali tam jacyś druidzi (pozdrawiamy Panoramixa). Kompania pod przewodnictwem Zimnorękiego wspina się na stoki i schodzi do mrocznych jarów, a powietrze wokół ochładza się coraz bardziej.

Hodor nadal ściska zardzewiały miecz z krypt Winterfell, nie zgubił go w czasie wędrówki. Natomiast Bran przygląda się przewodnikowi:

Grubas Sam zwał go Zimnorękim, bo choć twarz mężczyzny była blada, ręce miał czarne i twarde jak żelazo i równie jako ono zimne. Resztę jego ciała spowijały warstwy wełny, utwardzanej skóry i kolczugi, a dolną połowę skrytej pod kapturem twarzy zasłaniał czarny wełniany szalik

Widziałam na reddit teorie o tym, że Danny Flint jest Zimnorękim, ale Danny była podobno kobietą. Na pewno Benjen nie jest Zimnorękim (źródło). Jest też powiązanie z piosenką o Tyrionie i Shae (Hands of gold are always cold, but a woman's hands are warm) czy spekulacją na temat tego, że Jaime będzie Azorem Ahai i kolejnym Zimnorękim. Najbardziej chyba podoba mi się teoria o tym, że to Brandon Budowniczy czy Ostatni Bohater, który wzniósł Mur po tym, jak ożywiły go dzieci lasu. 

Wędrowcom towarzyszy zawsze kilka kruków, które niekiedy siadają na porożu łosia Zimnorękiego i kraczą do martwego zwiadowcy.

Lato warknął na niego, strasząc sierść. Wilkor nie lubił zapachu Zimnorękiego. 'Martwe mięso, zakrzepła krew, lekki powiew zgnilizny. I zimno. Ono przede wszystkim.'

Wilki Varamyra Sześć Skór trzymają się nieopodal, ale znacznie bliżej kompanii znajdują się ludzie. Zimnoręki nazywa ich wrogami i postanawia samodzielnie się rozprawić z intruzami.

Chłopca trzeba strzec. Przed nami jest jezioro, pokryte grubą warstwą lodu. Gdy do niego dotrzecie, skręćcie na północ i idźcie wzdłuż brzegu, aż znajdziecie wioskę rybacką. Schrońcie się w niej, dopóki was nie dogonię.

Jojen, mimo iż jest coraz słabszy, skłania Meerę do spełnienia polecenia zwiadowcy. Meera niechętnie słucha brata, ale wyraża swoje obawy co do Zimnorękiego i "wrogów":

– Ludzie – odezwała się. – Jacy ludzie? Czy to dzicy? Jeśli tak, czemu tego nie powiedział?

Rozmawiając z Reedami, Bran uważnie rozgląda się dookoła w poszukiwaniu kruków, które mogą podsłuchiwać rozmowę. Mówi Meerze, że Zimnoręki nie oddycha. Stark przypomina sobie także historie Starej Niani o żyjących za Murem potworach, olbrzymach, ghulach, skradających się cieniach, chodzących umarłych. Demony te nie mogą przejść, dopóki ludzie z Nocnej Straży dochowują wierności.

Zwiadowca nosił czerń Nocnej Straży, ale co, jeśli w ogóle nie był człowiekiem, lecz jakimś potworem i prowadził ich na pożarcie innym potworom?

Bran przypomina Meerze, że przecież Zimnoręki uratował Sama i Goździk, ale dziewczyna nie jest przekonana co do jego dobrych intencji. Nadal nie dotarli do trójokiej wrony, a Jojen czuje się coraz gorzej. Stark wysyła Latę na poszukiwanie wioski.

Drzewa stały w ciasnym szyku jak ludzie przed bitwą, wszystkie spowite w biel.

Ten cytat potwierdza to, o czym wspominałam w omówieniu Prologu czy przy słuchaniu rozdziału Ashy - dzieci lasu zmieniły drzewa w wojowników, Inni to straszne enty poszukujące żywopłotów. Wszyscy to wiedzą.

Po odnalezieniu chat dzikich Jojen odmawia pasty z żołędzi i zapewnia siostrę, że to nie jest dzień jego śmierci. 

– Snami się nie nakarmisz. Nawet zielonymi.

– Sny to wszystko, co mamy.

Zimnoręki zabronił dzieciom rozpalania ognia, bo światło mogłoby przywołać coś z mroku. 

Bran w ciele Laty ściera się z Jednookim Varamyra Sześć Skór. Wygrywa starcie i przymierza się do posiłków z zabitych przez Zimnorękiego ludzi:

Wiele mil stąd chłopiec poruszył się niespokojnie.

'Czarne. Nocna Straż. To byli ludzie z Nocnej Straży.'

Wilkora nic to nie obchodziło. To było mięso, a on był głodny

Lato pożywia się ciałami zwiadowców, a jego nowa wataha wygrana od warga Varamyra zadowala się resztkami. 

Należały teraz do niego. Były jego stadem.
'Nie' – wyszeptał chłopiec. 'Mamy inne stado. Dama nie żyje i być może Szary Wicher również, ale są jeszcze Kudłacz, Nymeria i Duch. Pamiętasz Ducha?'

Bran wraca do swego ciała na ucztę z mięsa przywleczonego przez Zimnorękiego. Meera mówi, że to locha, którą zwiadowca znalazł na tym pustkowiu... Mamy tu podwójny kanibalizm, najpierw jako wilkor, a teraz jako człowiek? Obrzydliwe, George, dlatego nie znoszę tych branowych rozdziałów. 

Zimnoręki stał obok drzwi. Na jego ramieniu siedział kruk. Obaj wpatrywali się w ogień. Blask płomieni odbijał się w czterech czarnych oczach. 'On nie je' – przypomniał sobie Bran. 'I boi się ognia.'

Stark rozpoczyna przepytywanie przewodnika: co zrobił z "wrogami", kim jest, dlaczego zabił ludzi z Nocnej Straży, czemu ma czarne dłonie? Zimnoręki mówi, że po śmierci dłonie i stopy stają się czarne przez krzepniejącą krew. Meera żąda, by zwiadowca pokazał im swoją twarz i pyta, kim jest trójooka wrona? Zimnoreki odpowiada, że to czarodziej i ostatni zielony jasnowidz.

– Jesteś potworem – oskarżył go Bran.
Zwiadowca popatrzył na chłopca, jakby reszta grupy nie istniała. – Twoim potworem, Brandonie Stark.
– Twoim – powtórzył echem kruk siedzący na jego ramieniu.

Meera zwraca się do brata, ale Jojen mówi, że muszą iść za potworem Brana, bo nie dadzą radę zawrócić na Mur.

*

Ufff, bogom niech będą dzięki, koniec tego okropieństwa.

Następny rozdział to Arya I z "Uczty dla wron", w którym zawitamy do Braavos.