Wyprawa Elissy Farman (część 1 – kradzież smoczych jaj)

Oryginalny post: https://fsgk.pl/wordpress/2019/01/historia-lodu-i-ognia-wyprawa-elissy-farman-czesc-1-kradziez-smoczych-jaj/

Elissa Farman to najsłynniejsza – obok Corlysa Velaryona – podróżniczka świata Lodu i Ognia, której losy związane były z rodem Targaryenów. Ba, jak podaje kronika arcymaestera Gyldayna, ród smoczych władców niejako ufundował wyprawę Elissy.

Czasami, ku przerażeniu pana ojca i pani matki, [Elissa] mówiła, że pragnie pożeglować za zachodni horyzont, by się przekonać, czy po drugiej stronie morza zachodzącego słońca można znaleźć jakieś niezwykłe i cudowne krainy.

W jaki sposób Farmanowie związali się z rodem królewskim? Gdy Maegor Targaryen zabił swego bratanka Aegona w bitwie nad Okiem Boga, księżniczka Rhaena wraz z dwiema córkami i smoczycą uciekła z Casterly Rock na Piękną Wyspę.

Marq Farman (jego ojciec i starszy brat polegli w bitwie, walcząc za króla Aegona), udzielił księżniczce azylu i przysiągł, że pod jego dachem nie stanie się jej żadna krzywda.

W Pięknym Zamku Rhaena Targaryen odpoczywała, mając za towarzystwo Dreamfyre oraz Elissę Farman. Elissa, córka lorda Marqa, niebieskooka i jasnowłosa, przyciągnęła uwagę Rhaeny, która od dziecka otaczała się towarzyszkami. Po tym, jak Maegor pojął Rhaenę za żonę i zginął na Żelaznym Tronie, siostra Jaehaerysa wróciła na Piękną Wyspę, gdzie wyszła za mąż za brata Elissy, Androwa Farmana.

„Królowa znalazła na Pięknej Wyspie prawdziwą miłość, ale nie był nią Androw, lecz jego siostra, lady Elissa”.

Rhaenę tytułowano Królową Zachodu. W Pięknym Zamku miała własny dwór i poświęcała mało uwagi dziewięć lat młodszemu mężowi. Spędzała za to czas z przyjaciółkami, na tle których lady Elissa wyróżniała się temperamentem.

Miała bystry umysł i ostry język, uwielbiała konie, psy i sokoły. Pięknie śpiewała i celnie strzelała z łuku, ale jej największą miłością było żeglarstwo.

Farmanowie od tysiącleci żeglowali po Morzu Zachodzącego Słońca. Ich dewizą są słowa „Wiatr jest naszym wierzchowcem”. Elissa całe dzieciństwo spędziła na statkach, wspinając się po olinowaniu.

Gdy miała czternaście lat, opłynęła Piękną Wyspę na własnej łodzi, a gdy miała dwadzieścia, dotarła aż do Wyspy Niedźwiedziej na północy i do Arbor na południu.

Dwukrotnie zaręczona Elissa nigdy nie wyszła za mąż, ku żalowi pana ojca. Gdy Rhaena zawitała na Piękną Wyspę, zaczęła zabierać Elissę na przejażdżki na swojej smoczycy Dreamfyre. Mimo protestów żebrzących braci, Królowa Zachodu pozostała w Pięknym Zamku. Nie brakowało jej wrogów m.in. w osobie drugiego z braci Elissy, Franklyna Farmana, dziedzica Pięknej Wyspy.

Miał też jej [Rhaenie] za złe przyjaźń z jego siostrą Elissą. Ser Franklyn sądził, że zamiast utwierdzać Elissę w tym, co uważał za jej szaleństwa, powinna zachęcać ją do spełnienia obowiązku wobec rodu przez zawarcie odpowiedniego małżeństwa i wydanie na świat dzieci.

Póki żył ojciec Elissy, Franklyna i Androwa, przyjaciółki mogły oddawać się lotom na smoczym grzbiecie. Dwór Królowej Zachodu rozkwitał, aż do chwili, gdy lord Marq Farman zadławił się rybią ością. Po śmierci ojca lord Franklyn rozkazał Rhaenie Targaryen opuścić Piękną Wyspę. Zabronił jej zabierać ze sobą Elissę. Wściekła Królowa Zachodu opuściła swój azyl.

Lady Elissa również wyruszyła z nimi. Nie miała zamiaru zostawać na Pięknej Wyspie. Jej statek „Marzenie Panny” przygotowano do podróży.

Nowy lord Farman próbował powstrzymać swoją siostrę przed opuszczeniem wyspy. Marynarze, cieśle okrętowi, rybacy, tragarze i inni mieszkańcy dzielnic portowych zaatakowali świtę Franklyna, gdy ten próbował pochwycić siostrę. Elissa i towarzyszki Rhaeny Targaryen wsiadły na pokład „Marzenia Panny” i pożeglowały w ślad za Królową Zachodu. Ostatecznie Rhaena zamieszkała na Smoczej Skale, gdzie utrzymywała niewielki dwór. Sprowadziła nawet na Smoczą Wyspę jedną z dwóch córek, Aereę.

Aerea polubiła tylko jedną z nich, Elissę Farman z Pięknej Wyspy, która opowiadała jej o swoich przygodach i obiecała, że nauczy ją sztuki żeglowania. Lady Elissa czuła się na Smoczej Skale równie nieszczęśliwa jak Aerea. Tęskniła za rozległymi morzami zachodu i często mówiła, że chciałaby na nie powrócić.
— Zabierz mnie ze sobą — prosiła w takich chwilach księżniczka Aerea, ale Elissa Farman tylko się śmiała.

Opowieści Elissy rozbudziły wyobraźnię niepokornej księżniczki, która później zasłynęła z wyprawy na grzbiecie Baleriona. Elissa pozostawała na dworze Rhaeny aż do kłótni o fundusze – po tym jak brat pozbawił ją dochodów z Pięknej Wyspy, Elissa musiała prosić o pieniądze przyjaciółkę. Rhaena odmówiła, nie chciała bowiem, by Elissa Farman wybudowała statek w stoczniach Driftmarku i zapuściła się na odległe wody zachodnich mórz.

Lady Elissa Farman nie mogła już dłużej znieść życia na wyspie. Oznajmiła królowej Rhaenie, że usłyszała zew morza i musi ją opuścić.

Ostatecznie Rhaena pozwoliła Elissie opuścić Smoczą Skałę. Młoda Aerea Targaryen wybuchła płaczem, gdy usłyszała, że jej jedyna przyjaciółka planuje opuścić cytadelę smoczych władców.

Elissa Farman następnego ranka popłynęła na Driftmark, gdzie wsiadła na statek płynący na drugi brzeg wąskiego morza, do Pentos. Następnie ruszyła lądem do Braavos, miasta słynącego ze swych stoczni.

Na Smoczej Skale nikt nie wiedział, dokąd udała się lady Elissa. Kilkanaście dni po zniknięciu lady Farman, dowódca zamkowego garnizonu przyprowadził przed oblicze Rhaeny stajennych i nadzorcę smoczego dziedzińca.

Trzy smocze jaja zniknęły i nie udało się ich odnaleźć mimo kilkudniowych poszukiwań. Po przesłuchaniu wszystkich, którzy mieli bliski dostęp do smoków, ser Merrell doszedł do przekonania, że jaja ukradła lady Elissa.

Wściekła Rhaena wygnała dowódcę garnizonu wraz z rodziną ze Smoczej Skały. Królowa wdowa wysłała ludzi w ślad za Elissą Farman, ale trop poszukiwanej urywał się w Pentos. Zrezygnowana Rhaena poinformowała Jaehaerysa Targaryena o kradzieży smoczych jaj.

— Elissa nie kocha smoków — oznajmiła królowi. — Chodziło jej o złoto. Potrzebuje go, żeby wybudować statek. Sprzeda jaja. Są warte…
— Tyle co cała flota. — Jaehaerys przyjął siostrę w swej samotni, tylko w towarzystwie wielkiego maestera Benifera, który miał być świadkiem tego, co zostanie powiedziane.

Tymczasem uciekinierka, Elissa Farman, przybrała nowe imię i nazwisko. Odtąd była znana jako Alys Westhill. Żeglarce udało się doprosić morskiego lorda Braavos o audiencję. Morscy lordowie słyną ze swojej menażerii w Essos – sprowadzają do zoo różne egzotyczne zwierzęta z całego świata. Lord kupił od Alys smocze jaja.

Otrzymane od niego złoto lady Elissa powierzyła Żelaznemu Bankowi, by wykorzystać je do budowy „Goniącego za Słońcem”, statku, o którym marzyła od wielu lat.

Cieśle okrętowi z Arsenału w Braavos spisali się znakomicie. Zbudowali okręt bez wioseł, przeznaczony do żeglugi po głębokich morzach. Wyposażono go w cztery maszty i ożaglowanie podobnego typu, jakie można spotkać na statkach z Wysp Letnich. Kadłub jednostki był na tyle pojemny, że mógł przewieźć zapasy na bardzo długi rejs.

Gdy jeden z Braavosów zapytał ją [Elissę Farman], czy ma zamiar pożeglować do Yi Ti, roześmiała się i odpowiedziała:
— Być może… ale nie taką trasą, jak myślisz.

Lord morski Braavos ugościł Alys Westhill śledziami i piwem oraz ostrzegł ją, że agenci Jaehaerysa Targaryena szukają Elissy Farman w Wolnych Miastach Essos i na Wąskim Morzu.

Rok 55 od Podboju zbliżał się ku końcowi, gdy Elissa Farman na pokładzie “Goniącego za Słońcem” zatrzymała się w Pentos, gdzie uzupełniła zapasy. Następnie Alys Westhill skierowała się do Tyrosh.

Przed nią była niebezpieczna podróż przez nawiedzane przez piratów wody Stopni, lady Alys wynajęła więc kuszników i zbrojnych, by pomogli jej bezpiecznie przedostać się na otwarte wody.

„Goniący za Słońcem” bez przeszkód przepłynął przez Stopnie i zostawił najemników w Lys, gdzie załoga zaprowiantowała okręt oraz zaopatrzyła się w zapas słodkiej wody. Elissa Farman skierowała swój statek na zachód, ku Staremu Miastu.

W drugiej części poznamy dalsze losy Alys Westhill, która nie bała się podążyć za swoimi marzeniami.