Mozaika Popkultury

"Nic dwa razy" Wisława Szymborska Nic dwa razy się nie zdarza i nie zdarzy. Z tej przyczyny zrodziliśmy się bez wprawy i pomrzemy bez rutyny. Choćbyśmy uczniami byli najtępszymi w szkole świata, nie będziemy repetować żadnej zimy ani lata. Żaden dzień się nie powtórzy, nie ma dwóch podobnych nocy, dwóch tych samych pocałunków, dwóch jednakich spojrzeń w oczy. Wczoraj, kiedy twoje imię ktoś wymówił przy mnie głośno, tak mi było, jakby róża przez otwarte wpadła okno. Dziś, kiedy jesteśmy razem, odwróciłam twarz ku ścianie. Róża? Jak wygląda róża? Czy to kwiat? A może kamień? Czemu ty się, zła godzino, z niepotrzebnym mieszasz lękiem? Jesteś - a więc musisz minąć, Miniesz - a więc to jest piękne. Uśmiechnięci, wpółobjęci spróbujemy szukać zgody, choć różnimy się od siebie jak dwie krople czystej wody.  Wisława Szymborska pojawiła się w mojej czytelniczej peregrynacji nie za sprawą poezji, a prozy, a dokładnie fragmentów "Wszystkie lektury nadobowiązkowe", których nie u

Jest we mnie coś w rodzaju ogromnej wdzięczności dla Marty Kisiel za wprowadzenie do mojego życia Tereski Trawnej. Nie jest to pierwsza jej bohaterka, która ciałem swym przestawia meble, walczy z grawitacją, choleryczną naturą i potęgą wszechświata. I jest mi tak lepiej w człowieka, gdy czytam o perypetiach Tereski, bo skoro ona wybrnęła, to ja też czuję się zmotywowana do wybrnięcia z każdego dołka, dna czy leja po bombie, jakim jest rzeczywistość. Lektorka Anna Szymańczyk czytająca "Dywan z wkładką" oraz "Zawsze coś" dodatkowo osładza mi poranki i popołudnia, gdy brnę przez domowe obowiązki, a i Monika Chrzanowska od "Efektu pandy" też robi mi takie ciepełko w środku. Tym są właśnie dla mnie książki Marty Kisiel - wpisują się we mnie i cieszę się, gdy do nich wracam, bo nawet jeśli nie zapominam fabuły, to kunszt językowy Ałtorki wspaniale poprawia humor, jest kwintesencją polszczyzny, ale i naszej współczesnej, jakże memicznej natury. Gdyż wydaje mi się

Udało mi się zebrać i stworzyć meekhański discord, na którym moderujemy wraz z Anett, poniżej wrzucam Wam sneak peak, a samo zaproszenie znajduje się na grupe fb  Szczurza Nora - plotki z meekhańskiego pogranicza . Kto nie używa facebooka, a chciałby otrzymać zaproszenie do discorda, może kliknąć na ikonkę w nagłówku imperialnego bloga w banerze social mediów, albo proszę o kontakt mailowy ze mną bądź z Imperium Meekhańskim :)

"Najpiękniejszy sen" Maria Pawlikowska-Jasnorzewska Wczoraj śnił mi się znów, dla odmiany, najpiękniejszy mój sen — niezrównany! — o pływaniu w powietrzu jak w wodzie. Ludzie ze snu nic o tym nie wiedzą. Wciąż się szczycą postępem i wiedzą i są z prawem grawitacji w zgodzie. Siedzę z nimi, piję czarną kawę, omawiamy rzeczy nieciekawe, wychwalamy jakąś panią okropną… Nagle strącam talerzyk i ciastko, skaczę na stół, ręce składam spiczasto i wypływam przez otwarte okno. W niebie czystym jak turkus i diament słyszę z dołu dochodzący lament, krzyk, że diabeł mnie porwał w powietrze! Tłum ponury zalega ulice — zapalają kadzidło, gromnice — widzę twarze od papieru bledsze. Więc odpływam coraz dalej i dalej, bryły wiatru roztrącam jak fale, zaśmiewając się z głupiej parafii — z sercem twardym, unurzanym w dumie, że tej sztuki nikt prócz mnie nie umie — każdy patrzy, a nikt nie potrafi. Odpoczywam na drzewnych wierzchołkach i w obłokach udaję aniołka, choć policjant z dołu na mnie wo

Brnę ostatnio przez książki z nebulizatorem w pogotowiu, a w czasie wolnym od pracy lawiruję od internisty do pulmonologa, więc te wpisy na blogu nie będą jakieś wyjątkowo długie, bo nie starcza mi sił, wypruwają mnie wampiry energetyczne polskiej służby zdrowia, nie wspominając o pracy.  Ale miało być o rzeczach przyjemnych. Making of: Announcement Trailer Soundtrack Titan Quest II ukazuje grecką sopranistkę Aphrodite Patoulidou śpiewającą do kompozycji Bastiana Kieslingera i wiecie, z czym mi się skojarzył ten utwór? Ze ścieżką dźwiękową do Wiedźmina 3, którą uważam za genialną. Pozostaje mieć tylko nadzieję, że w Titan Quest II przyjdzie mi spędzić tyle czasu na przestrzeni wielu lat, ile rozegrałam w Titan Quest I (i wcale nie żałuję, bo to lepsza gra niż którekolwiek Diablo była). 

"Tren Fortynbrasa" Zbigniew Herbert Teraz kiedy zostaliśmy sami możemy porozmawiać książę jak mężczyzna z mężczyzną chociaż leżysz na schodach i widzisz tyle co martwa mrówka to znaczy czarne słońce o złamanych promieniach Nigdy nie mogłem myśleć o twoich dłoniach bez uśmiechu i teraz kiedy leżą na kamieniu jak strącone gniazda są tak samo bezbronne jak przedtem To jest właśnie koniec Ręce leżą osobno Szpada leży osobno Osobno głowa i nogi rycerza w miękkich pantoflach Pogrzeb mieć będziesz żołnierski chociaż nie byłeś żołnierzem jest to jedyny rytuał na jakim trochę się znam Nie będzie gromnic i śpiewu będą lonty i huk kir wleczony po bruku hełmy podkute buty konie artyleryjskie werbel werbel wiem nic pięknego to będą moje manewry przed objęciem władzy trzeba wziąć miasto za gardło i wstrząsnąć nim trochę Tak czy owak musiałeś zginąć Hamlecie nie byłeś do życia wierzyłeś w kryształowe pojęcia a nie glinę ludzką żyłeś ciągłymi skurczami jak we śnie łowiłeś chimery łapczywie g

Do Belorii, Wolmenii i okolic wracam często. Błogosławiona moja skleroza, która pozwala mi co kilka lat u boku Wolhy i Szeleny podróżować po wampirzych dolinach, lasach driad i elfów, pływać na wyspy pełne wilkołaków czy cieszyć się oswajaniem mantykor. Zawód Wiedźma - Wiedźma Opiekunka - Wiedźma Naczelna - Wiedźmie Opowieści Najpierw była Wolha, znana jako W.Redna, wiedźma studentka starmińskiej Szkoły Magii. Wolha została wysłana do dogewskiej doliny, by rozwikłać zagadkę morderstw w państwie wampirów. I od tej pory nie mogła się już uwolnić od towarzystwa krwiopijców, trolli i pyskatych najemniczek. Do przygód Wolhy i jej przyjaciół wracam rzadziej, te pierwsze książki Olgi Gromyko coraz mniej kuszą mnie szalonymi eskapadami. Opowiadania zamykające historię Wolhy są miłym dodatkiem, ale nie pozostawiają we mnie tęsknoty, raczej ciepłe wspomnienia. Wierni Wrogowie - Kroniki Belorskie   Gdy pojawiła się Szelena, wilkołaczka zielarka stroniąca od miast i magów, od razu ją polubiłam. By

"Piosenka" Krzysztof Kamil Baczyński Znów wędrujemy ciepłym krajem, malachitową łąką morza. (Ptaki powrotne umierają wśród pomarańczy na rozdrożach.) Na fioletowoszarych łąkach niebo rozpina płynność arkad. Pejzaż w powieki miękko wsiąka, zakrzepła sól na nagich wargach. A wieczorami w prądach zatok noc liże morze słodką grzywą. Jak miękkie gruszki brzmieje lato wiatrem sparzone jak pokrzywą. Przed fontannami perłowymi noc winogrona gwiazd rozdaje. Znów wędrujemy ciepłą ziemią, znów wędrujemy ciepłym krajem. Zawsze miałam wrażenie, że wstydliwie jest mówić o poezji. Jakieś 20 lat temu moje zeszyty służące ni to za dzienniki, ni to pamiętniki, zapełniały ulubione wiersze różnych poetów. I tak wraz z przejściem do liceum odkryłam, że w sumie nikt nie chce o poezji dyskutować, za to przyjaciółki i koledzy chętnie na przerwach omawiają literaturę wszelaką, od "Wiedźmina" począwszy. Tak też poezję zarzuciłam, nie kultywowałam jej, nie pielęgnowałam mojego pociągu do niej

Ponad 5 tygodni zdychania, stąd przerwa w postowaniu, wybaczcie. Powolutku wracam do życia xd Hobit, abo tam i nazŏd To zasługa Heda, że sięgnęłam po śląski przekład "Hobbita" J. R. R. Tolkiena. Moja biblioteka co miesiąc wydaje kod na Legimi, więc mogłam czytać sobie za darmo ten wspaniały przekład. Myślę, że dzieje wyprawy Bilba znane są większości fanów fantasy, także nie będę tu reklamować tej książki. Podlinkuję za to kanał Heda, przy okazji jego gościnny występ u Niklausa Pierona oraz kolegę Heda z TZO, Arasza, którego uwielbiam oglądać: Przeczytałem śląską wersję Hobbita:  https://youtu.be/20vyNzIHNyI HED vs ŚLŌNSKO GODKA - wielki powrót quizu śląskiego:  https://youtu.be/8RwxF_uwUmI Jak starożytni Persowie rządzili światem. Część #1:  https://youtu.be/Z3_jNAhRLNM OneCoin. Kobieta, która oszukała świat Storytel lubi podrzucać mi propozycje, przez co moja lista audiobooków do wysłuchania nie ma końca. Jedną z takich pozycji była książka o bitcoinach - nigdy się tym tema