Mozaika Popkultury

Zawsze miałam wrażenie, że wstydliwie jest mówić o poezji. Jakieś 20 lat temu moje zeszyty służące ni to za dzienniki, ni to pamiętniki, zapełniały ulubione wiersze różnych poetów. I tak wraz z przejściem do liceum odkryłam, że w sumie nikt nie chce o poezji dyskutować, za to przyjaciółki i koledzy chętnie na przerwach omawiają literaturę wszelaką, od "Wiedźmina" począwszy. Tak też poezję zarzuciłam, nie kultywowałam jej, nie pielęgnowałam mojego pociągu do niej, bo trzeba było czytać, czytać, czytać prozę. Po zajęciach w szkole we 4 albo w 6 wędrowałyśmy od biblioteki do biblioteki, dobierając co nowe lektury i znów, nie było pośród nich tomików poezji, dominowała za to fantastyka. Kocham fantasy i jestem wdzięczna za tamten nieformalny dyskusyjny klub książki, który prowadziłyśmy przez lata z dziewczynami. Ale teraz, czytając książkę Anny Dziewit-Meller i Justyny Sobolewskiej odkrywam, jak często autorki wracają do ulubionych poetów. I odezwała się we mnie nostalgia. Tak te

Ponad 5 tygodni zdychania, stąd przerwa w postowaniu, wybaczcie. Powolutku wracam do życia xd Hobit, abo tam i nazŏd To zasługa Heda, że sięgnęłam po śląski przekład "Hobbita" J. R. R. Tolkiena. Moja biblioteka co miesiąc wydaje kod na Legimi, więc mogłam czytać sobie za darmo ten wspaniały przekład. Myślę, że dzieje wyprawy Bilba znane są większości fanów fantasy, także nie będę tu reklamować tej książki. Podlinkuję za to kanał Heda, przy okazji jego gościnny występ u Niklausa Pierona oraz kolegę Heda z TZO, Arasza, którego uwielbiam oglądać: Przeczytałem śląską wersję Hobbita:  https://youtu.be/20vyNzIHNyI HED vs ŚLŌNSKO GODKA - wielki powrót quizu śląskiego:  https://youtu.be/8RwxF_uwUmI Jak starożytni Persowie rządzili światem. Część #1:  https://youtu.be/Z3_jNAhRLNM OneCoin. Kobieta, która oszukała świat Storytel lubi podrzucać mi propozycje, przez co moja lista audiobooków do wysłuchania nie ma końca. Jedną z takich pozycji była książka o bitcoinach - nigdy się tym tema

Gdzieś w 2018 roku, pisząc jeszcze na fsgk, myślałam nad projektem turnieju inspirowanego Igrzyskami Nieznajomego , który miałby się odbyć na zasadach: w danym regionie opisujemy postaci i prawdopodobne wydarzenia, czytelnicy głosują, a z wyników tworzony jest dalszy etap i niejako fabuła, która mogłaby rozegrać się w Wichrach Zimy. Oczywiście ta zabawa byłaby tylko formą rozrywki, nie próbą udźwignięcia zadania napisania TWOW, jakie wziął na siebie np. Preston Jacobs xd Podczas niedawnych wykopalisk znalazłam w kopii danych na moim cd folder 'turniej: Projekt Wichry', a w nim mapki, które mogą równie dobrze służyć za podstawę przypominajki na wypadek, gdyby Martin jednak ten 6ty tom wydał - na bazie wklejonych poniżej map można się zorientować, który bohater gdzie się obecnie znajduje, tj. w momencie ich ostatniego pova z "Uczy dla Wron" / "Tańca ze Smokami". Są to tylko główni protagoniści, których znamy z czytantych  point of view , nie postaci poboczne t

Porządkując ostatnio (tj. w marcu 2024) pliki na moim ukochanym antycznym czytniku ebooków (takim z przyciskami i niedotykowym ekranem), odkryłam w katalogu GRRM szczątkowe notatki z PLiO, a dokładniej streszczenia 5ciu tomów Pieśni Lodu i Ognia. Były to pozostałości szkiców sprzed ery czytajów , publikowane na nieistniejącym już facebooku, kiedy to po raz pierwszy odważyłam się coś napisać na forum Ogień i Lód, a później dzięki Asi mogłam publikować na piesnloduiognia.pl oraz własnym mini-blogu (prototypie obecnego). Postanowiłam uruchomić mój stareńki laptop (ma tak minimum 15 lat, odziedziczyłam go po bracie) z napędem cd/dvd i po wykopaliskach w szufladzie znalazłam płyty z kopią zapasową z lat 2016-2018 (a także płyty Queen zbierane w liceum z dodatków do Wyborczej i 6. sezon Gry o Tron, który wygrałam na Dniach Fantastyki 2017 wraz z kuflem Martellów xD), a na nich wypalone dane z lat 2015-2017, przede wszystkim moje pliki .doc oraz przeróbki map :D Po sentymentalnej sesji picia

Jesienią 2016 roku na Forum Ogień i Lód nasza kochana moderacja zorganizowała nam Igrzyska Nieznajomego - wspólnie napisaliśmy krótkie opowiadania, a zarejestrowani członkowie forum mogli po zalogowaniu głosować na dalsze losy ulubionych postaci. I tak, dzięki wsparciu moderacji, wspólnie napisaliśmy w 2017 roku zakończenie Pieśni Lodu i Ognia, przez ten czas wspaniale bawiąc się w forumowych nitkach.  Turniej Igrzyska Nieznajomego można znaleźć i przeczytać w całości po zalogowaniu na OiL:  https://ogienilod.pl/viewforum.php?f=91&sid=18ab4dfdf8c117d2af7fc091645c2ae0 Sprzątając ostatnio na dysku oraz na czytniku, znalazłam swoje memy z Turnieju, które wklejam poniżej (kliknięcie powiększa obrazek, po otwarciu w nowej karcie można również powiększyć lub pobrać):

W moim życiu książki odgrywają ogromną rolę. Wiele z nich pomogło mi przetrwać te cięższe czasy, a do wielu po prostu wracam, bo są moim  guilty pleasure . Jedną z takich książek jest "Podatek" Mileny Wójtowicz. Od premiery tej powieści minęło 19 lat. Ile razy przeczytałam "Podatek"? Nie wiem, ale wydaje mi się, że około dziesięć re-readingów mam za sobą. Czy chcę więcej? No pewnie, za każdym razem bawię się równie dobrze! "Podatek" Mileny Wójtowicz to taki trochę relikt przeszłości, takiej z przełomu XX i XXI wieku, bez smartfonów i powszechnego dostępu do internetu, za to całym dobrodziejstwem i kolorytem początku nowego tysiąclecia. To nie tylko przewspaniała podróż sentymentalna, to trochę taki obraz świata w krzywym zwierciadle z dodatkiem elementów fantastycznych. Ale przejdźmy do rzeczy, o czym jest ta książka? Trzeźwo patrząca na kryzys bezrobocia rusałka zatrudnia się w Drugim Urzędzie Skarbowym, by zbierać podatek od magicznych istot. Oprócz papi

Miałam pewien problem z ukończeniem tej książki. Jednocześnie męczyła mnie i fascynowała, zgrzytałam zębami jak Stannis, robiłam notatki, pauzowałam audiobooka i spluwałam z wściekłością. Satysfakcję sprawiło mi ukończenie tego ostatniego wersu, wysłuchanie nawet muzyczki z zamknięcia audiobooka, bo wreszcie moja męka dobiegła końca. Była to podróż okraszona ciekawymi, ale zwięźle opisanymi wypadkami, jakie zapisały się na kartach kronik. To dzieło jest jednocześnie dobrą i złą pozycją, szczególnie dla fanów historii, laików jak ja, bądź znawców tematów poruszanych na kartach tej monumentalnej podróży przez wieki. Dobra, bo porusza wiele zagadnień. Zła, bo cierpi przez tzw. lejek, za pomocą którego autorzy zebrali się do badania zjawisk, postaci i przełomowych momentów w historii Europy. O tym lejku nieco dalej napiszę. Książkę "Jasne wieki: nowa historia średniowiecznej Europy" rozpoczyna teza, że wieki ciemne , jak my zwykle nazywamy średniowiecze, były w rzeczywistości jas

Minęło już 2 lata od kiedy porzuciłam Brienne w "Uczcie dla wron" i mogłabym się zebrać na kontynuację, prawda? No nie do końca tak łatwo zebrać mi się do pisania. Brak "Wichrów" powoduje u mnie brak chęci czytania, tak samo mam ostatnio z Meekhanem. Coś pechowy jest 6. tom... Czy to George, czy Robert, nasi ulubieni pisarze nie mogą sobie poradzić z kolejną książką, a ja nie czuję się zmotywowana do brnięcia w zatopione w bursztynie uniwersum.  Dodatkowo, choć okresami męczy mnie depresja, to jestem w stanie ją przezwyciężyć. Ale sam proces omawiania kolejnych rozdziałów to tydzień ciężkiej pracy po godzinach pracy właściwej, zobowiązaniach rodzinnych i obowiązkach domowych. Załóżmy, że odłożyłabym inne książki i w czasie wolnym znów pracowała z tekstem PLiO. Na dłuższą metę pewnie rezultat byłby ten sam - po pół roku trafiłby mnie szlag. Dlaczego? Bo wyprodukowanie takiego omówienia to nie jest 2-3h pracy. To wiele godzin harówki. Każdy rozdział zaczynałam od prze

Poprawiając wczorajszy tekst o Danny Flint (pisany w pośpiechu na kolanie), uświadomiłam sobie, że muszę napisać też ten (również w pośpiechu na kolanie). Mam nadzieję, że uda mi się jutro poprawić większość błędów xd Problemy z foreshadowingiem ASoIaF mierzy się z wieloma mniejszymi i większymi problemami. Nie mówię tu o konstrukcji świata, fabuły czy bohaterów - mam na myśli interpretację tekstu i wszystko, co fani z nim robią. Można czytać książki po prostu, nie zastanawiając się, czy coś ma sens. Można też rozbierać każdy cytat na czynniki pierwsze i analizować bez końca. Ale najlepsze podejście jest takie wyśrodkowane - zauważać ciekawostki, ale nie szaleć z nadinterpretacją. W Pieśni Lodu i Ognia mamy wiele legend, ballad, zapisków maesterów, wzmianek o różnych herosach, którzy dokonali jakiegoś szlachetnego czynu, zdobyli artefakt czy podbili czyjeś serce. Zwykle te historie powstają po upływie czasu, bo żaden minstrel nie siedział z bohaterem w krzakach i nie czynił notatek jak